تاریخچه شرکت دوو موتور
نوع: خودروسازی
بنا نهاده: ۱۹۶۷
بنیانگذاران: کیم وو چونگ
از بین رفته: ۱۹۹۹
دفتر مرکزی: کره جنوبی سئول، کره جنوبی
محدودهٔ فعالیت: جهانی
محصولات: خودرو
قطعات: خودرو
دوو، (به کره‌ای: 대우، به انگلیسی: Daewoo) شرکت خوشه‌ای کره‌ای بود، که در تاریخ ۲۲ مارس ۱۹۶۷ توسط کیم وو چونگ، در شهر سئول تاسیس شد. نام شرکت دوو از دو بخش (Dae) که در زبان کره‌ای، به معنی عالی و (woo) که از نام بنیانگذار این شرکت گرفته شده است.
تا پیش از بحران مالی آسیا در سال ۱۹۹۷، شرکت دوو، پس از هیوندای، دومین شرکت بزرگ در کشور کره جنوبی محسوب می‌شد.[۱] شرکت‌های سامسونگ و ال‌جی گروپ نیز، در رتبه‌های سوم و چهارم قرار داشتتند. شرکت دوو دارای بیش از ۲۰ شرکت تابعه و زیرمجموعه بود، که بعضی از آنها امروزه به عنوان شرکت‌های مستقل، در زمینه‌های مختلف صنعتی، فعالیت می‌نمایند.
منبع: از ویکی‌پدیا، دانشنامهٔ آزاد
دوو سیلو
سیلو نام خودرو ساخته شده توسط شرکت دوو است.
مشخصات فنی
دوو سیلو ۴ سیلندر بوده و وزن خالص آن ۱۰۲۵ کیلوگرم می‌باشد وموتورش ۸۰ اسب بخار قدرت دارد و گشتاور این خودرو معادل ۱۲۷ نیوتون متر بر 3200دور بردقیقه بوده حجم موتور ان نیز ۱۴۹۸ سی سی می‌باشد. دوو سیلو مدل ارتقا یافته دوو ریسر بوده که از سال ۱۹۹۵ وارد بازارهای جهانی گشت این مدل دوو درست یک سال بعد از تولید در کره جنوبی وارد بازار خودرو ایران شد و شرکت کرمان خودرو خط تولید انرا در اختیار گرفت شرکت کرمان خودرو در خلال سال‌های ۱۳۷۵ تا اواخر سال ۱۳۸۳ این مدل پر طرفدار دوو را تولید کرد که تعداد ان به 40هزار دستگاه می‌رسد اما به دلیل ورشکستگی شرکت دوو و خرید سهام آن توسط شرکت آمریکایی جنرال موتورز اجازه تولید این خودرو به دلیل تحریم اقتصادی ایران از کرمان خودرو گرفته شد. این خودرو از لحاظ طراحی شبیه به خودروهای امریکایی بوده واین شباهت به خصوص در قسمت گلگیر عقب خودرو و پنهان شدن قسمتی از تایر خودروکه تداعی کننده ظاهر شورولتها و بیوکهای قدیمی امریکایی است بیشتر نمایان می‌شود. طراحی داخل خودرو نیز زیبا بوده و تودوزی خوشرنگ صندلی‌ها و داخل درها بر زیبایی ان افزوده است قرار دادن انتن رادیو در قسمت عقب این خودرو را لوکس تر نمایان می‌کند اشکالاتی که بر این خودرو وارد است ترمز ضعیف و فضای کم سرنشینان عقب است.
منبع: از ویکی‌پدیا، دانشنامهٔ آزاد
تاريخچه دوو
شرکت دوو در سال ۱۹۶۷ بعنوان صنعت نساجی کار خود را آغاز کرد. رییس جمهور وقت کره به مدیریت این شرکت خصوصی آقای کمک زیادی کرد تا از کمک های مالی بانک ها استفاده کند. این کمک ها طی برنامه های توسعه ۵ ساله کره Kim Woo Choong همچنان با سایر سیاستمداران کره ارتباطات Kim . که شامل وام های کم بهره و استفاده از نیروی کار ارزان در کره بود استفاده می کرد نزدیکی برقرار کرد و از این طریق اعتبارات فراوانی برای شرکتش جذب نمود. بازگشت این پول ها معمولا توسط دولت تضمین می شد، در دهه ه ای ۷۰ و ۸۰ میلادی شرکت دوو بسرعت رشد کرد و در صنایع مختلف سرمایه گذاری نمود . در سال ۱۹۷۸ شرکت دوو وارد عرصه خودروسازی شد .
از اوایل دهه ۹۰ دوو به فعالیت های فرا مرزی خود پرداخت که شامل مشارکت در ۴۰۰ پروژه و ۸۵ شرکت سرمایه گذاری بود و در این هنگام دوو در گروه ۱۸ شرکت بزرگ بین المللی دنیا در آمده بود. شاخه های مهم شرکت دوو عبارت بودند از
Daewoo Motors,
Daewoo Shipbuilding,
Daewoo Telecom,
Daewoo Engineering and Construction,
Daewoo Electronics,
Daewoo International,
Daewoo Heavy Industries,
Daewoo Securities
و ده ها شرکت کوچک دیگر که بصورت خصوصی اداره می شد.
طی این دوره دوو به بزرگترین خودروساز کره و هفتمین خودروساز بزرگ دنیا تبدیل شده بود، در سال های آخر دهه ۹۰ شرکت دوو یعنی بزرگترین خودروساز کره جنوبی با مشکلات مالی مواجه شد، این مشکلات در سال مالی منتهی به سال ۲۰۰۰ میلادی منجر به بار آمدن۱۰٫۴۳ میلیارد دلار زیان شده بود. بعد از این زیان ارزش سهام شرکت ۹۴ درصد افت کرد، کارشناسان میزان زیان واقعی را سه برابر میزان گزارش شده می دانستند، تا آن تاریخ این بزرگترین میزان زیان یک شرکت در کره جنوبی بوده است، سهم بازار این شرکت نیز بشدت کاهش یافت. بررسی ها نشان می داد که دوو مقادیر زیادی پول برای برنامه های توسعه ای خود بصورت وام از منابع مالی دریافت کرده بود.
در سال ۱۹۹۹ میزان بدهی های داخلی و خارجی این شرکت بالغ بر ۱۶٫۰۶ میلیارد دلار می شد. یکی دیگر از دلایل شکست این غول اقتصادی کره سرمایه گذاری در مناطق و کشورهای پر ریسک بوده است، بعنوان مثال ویتنام SCSS یکی از این بازارها بوده است، دوو سعی داشت که محصولات خود را بصورت ارزان در این بازار به فروش برساند تا سهم بازار را از سایر رقبا بگیرد.
نیروی کار نیز یکی از دلایل ضربه خوردن این شرکت بود.در سال های آخر دهه نود در اکثر کارخانجات این شرکت کارگران مشغول اعتصاب برای حقوق بیشتر و یا علیه عملکردهای مالی ضعیف مدیران یا عدم امنیت شغلی بودند، بحران مالی جنوب شرق آسیا در سال های ۹۷ و ۹۸ به مشکلات دوو افزود، تامین کنندگان اعتبارات شرکت فشار بیشتری برای Kim Woo Choong بازپسگیری اعتبارات خود به دوو وارد می کردند و در این میان مدیریت ضعیف و فساد مالی مدیرعامل وقت مزید بر علت بود.
ضعف شدید در مدیریت شرکت دوو و عدم توانایی شرکت در تعامل با بانک ها و موسسات اعتباری به عنوان عمده دلایل شک ست شرکت نه تنها شرکت دوو موتور بلکه کل گروه Kim Woo Choong دوو شناخته می شود. کارشناسان معتقدند بدلیل مدیریت ضعیف صنعتی دوو متحمل زیان های جبران ناپذیری شد.
شرکت دوو ر ا به قیمت GM در سال ۲۰۰۰ دولت کره اموال و دارایی های شرکت دوو را به حراج گذاشت . در سال ۲۰۰۱ شرکت ۱٫۲ میلیارد دلار خریداری کرد، مدیریت دوو معتقد بود توسعه و گسترش یعنی موفقیت. با این دیدگاه توجه اندکی به سودآوری کسب و کارهای جدید معطوف بود.
در میانه دهه ۹۰ میلادی شرکت دوو مسوول فساد مالی شناخته شد . آنها از بسیاری از شرکت های زیرمجموعه با مستندات ساختگی پول دریافت می کردند. میزان این اختلاس ۲۰ میلیارد دلار آمریکا و بصورت غیر رسمی تا ۳۸ میلیارد دلار تخمین زده می شود. این شرکت با سند سازی میزان سودآوری شرکت را غیر واقعی و بالا نشان می داد.
در صنعت خودروسازی وارد شد . Saehan Motor Company گروه صنعتی دوو از سال ۷۸ با خرید ۵۰ درصد از سهام شامل ۵۰ درصد سهام جنرال موتورز آمریکا بود. از سال ۸۳ شرکت جنرال موتور موافقت کرد که نام شرکت خودرو سازی Saehan گرفتند که به تولید خودرو سواری Bupyong دوو باشد. در سال ۸۴ شرکا تصمیم به ساخت یک کارخانه مونتاژ، پرس و موتور سازی در اختصاص داشت. در سال ۸۷ حدود نیمی از خودروهای تولیدی به امریکا و سایر کشورهای صادر می شد.
بدهی زیادی به میزان ۱٫۳ میلیارد دلار بدلیل سرمایه گذاری در کشورهای در حال توسعه به بار Kim مشکلات دوو از زمانی آغاز شد که به شرکت زیان وارد کرد. در سایر کشورها نیز مانند Ssangyong Motor آورد و ۱٫۱ میلیارد دلار نیز بابت خرید شرکت کره ای ویتنام، اکراین، رومانی و ازبکستان نیز سرمایه گذاری های نا موفقی در خصوص تاسیس کارخانه صورت گرفته بود. دولت های کشورهای مذبور نیز در این مشکلات درگیر شده بودند . مثلا در کشور لهستان دوو به دولت قول سرمایه گذاری ۱٫۱ میلیارد دلاری و اشتغال۲۰۰۰۰ نفری را داده بود که محقق نشد و دولت آن کشور نیز از این مسئله ناراضی بود.
