تاریخچه شرکت فیات

کشور: ایتالیا
شرکت وابسته:
آلفا رومئو، لنسیا، ماسراتی، فراری – ۹۰%، کریسلر ( آمریکا) – ۵/۵۸%، ایوکو (کامیون)، ماگنتی مارلی ( اجزا)
برند: فیات، آلفا رومئو، لنسیا، فراری، ماسراتی، ابرث، ایوکو
مکان: شعبه اصلی: تورین

کارخانه های اصلی در ایتالیا:
میافیوری ( تورین) – گرند پونتو، آیدیا، مولتیپلا، آلفا میتو، لنسیا موسا، تسیس
کاسینو ( فروسینون) – براوو، کروما، لنسیا دلتا
ملفی ( پوتنزا) – گرندی پونتو

ترمینی ایمرس ( پالرمو): لنسیا پیلون
جیامباتیستا ویکو ( ناپلس): آلفا ۱۴۷، ۱۵۹، جی تی
سول وان دی سانگرو: نمونه های دوکاتو و پی اس ای ( سرمایه گذاری مشترک با پی اس ای)

کارخانه های اصلی در خارج از کشور:
بتیم میناس گرایس ( برزیل) – پالیو، گرندی پونتو، لینی، ایدیا، استیلو، دوبلو، یونو
فياتشرکت فیات
تیچی (لهستان) – پاندا، ۵۰۰، فورد کی ای
کورلا، مامبای ( هند) – پالیو
والنسینس ( فرانسه) – فیات اُلیسه، لنسیا فدرا، نمونه های فیات اسکودو و پی اس ای ( سرمایه گذاری مشترک با پی اس ای)
بوسا ( ترکیه) – دبلو، لینی

گروه فیات به طور معمول یکی از شش تولیدکننده بزرگ اتومبیل در اروپا و مشرف بر بازار ایتالیا است. این گروه تقریباً تمام عناوین تجاری که امروزه وجود دارند همچون لنسی، آلفا رومئو، فراری و ماسراتی را کنترل می کند. از آنجاییکه بازار داخلی آن شدیداً در جهت اتومبیل های کوچک فعالیت دارد، فیات مخصوصاً در زمینه تولید اتومبیل های کوچک همچون اتومبیل تاریخی ۵۰۰ (۵۰۰ Topolino)، نوا ۵۰۰، Nova 500، ۱۲۷، پاندا، یونو و پونتو متخصص می باشد.

شانس و اقبال فیات از دهه ۱۹۷۰ تنزل یافت. در خیابان های ایتالیا از هر چهار اتومبیل سه اتومبیل متعلق به شرکت فیات بود. اما افزایش یافتن تجارت آزاد با اتحادیه اروپا و رقابت از سوی اتومبیل های کره ای و ژاپنی سهم بازار داخلی آن را از بین برد که در سال ۲۰۰۸ به ۳۲% تنزل یافت. سهم بازار در اروپای غربی نیز از ۸/۱۳% در سال ۱۹۹۰ به ۳/۸% در سال ۲۰۰۸ کاهش یافت.

فیات یک شرکت معتبر اروپایی و ایتالیایی است. اگرچه در آمریکای لاتین نیز دارای عملکرد خوبی می باشد، اما حضور کمرنگی در دیگر نقاط دنیا دارد. در آینده تنها شرکت های جهانی باقی می مانند. از اینرو مستلزم آن است فیات تجارت خود را تا آمریکای شمالی و آسیا گسترش دهد. ادغام با کرایسلر ممکن است یک فرصت خوب محسوب شود، اما این اقدام به تنهایی برای تضمین آینده شرکت کافی نیست.


فیات یا نام کامل ”فبریکا ایتالیانا اتومبیلی تورینو” ( فکتوری ایتالین اتومبیلی تورین)، یکی از قدیمی ترین تولیدکنندگان اتومبیل است که امروزه هنوز پابرجاست. این شرکت در سال ۱۸۹۹ توسط گروهی از سرمایه گذاران شامل گیووانی آگنلی تأسیس شد. اولین اتومبیل فیات، مدل فور اچ پی در همان سال عرضه شد.

فیات اتومبیل های متنوع زیادی را تولید می کرد. از اتومبیل سواری، کامیون، اتوبوس، اتومبیل های ورزشی گرفته تا حتی اتومبیل های گرند پریکس که مخصوص مسابقه است ( که پیروزی هایی را نیز به ارمغان می آورد). با این وجود، حجم تولید محدود ماند و در واقع  تعداد کارمندان از تعداد اتومبیل هایی که سالانه تولید می شد، فراتر رفت. در اواخر دهه ۱۹۱۰ گیووانی آگنلی که اکنون مدیرعامل شرکت است، از کارخانه هنری فورد در آمریکا بازدید کرد و بسیار تحت تأثیر قرار گرفت. او تصمیم گرفت تولید انبوه به سبک آمریکایی را به این شرکت معرفی کند. نتیجه این شد که کارخانه عظیم لینگوتو که بزرگترین کارخانه در اروپا بود، اکنون به دلیل دارا بودن یک مسیر آزمایشی بیضی شکل بر روی پشت بامش ، هنوز پابرجا است. این کارخانه سریعاً به نماد صنعت ایتالیا تبدیل شد. تولید به سرعت افزایش یافت و به ساخت دومین کارخانه در تورین منجر شد. قبل از آغاز جنگ جهانی دوم، فیات ۵۰۰۰۰ کارمند را استخدام کرد و به عنوان انگیزه ای در اقتصاد کشور ایتالیا محسوب می شود.

فيات: فیات ۵۰۰ (۱۹۵۷)
گیووانی آگنلی این شرکت را تا زمان مرگش در سال ۱۹۴۵ با جدیت کنترل می کرد. خانواده اش هنوز سهام عمده را در این شرکت دارا می باشند، اما هیچ یک از اعضای خانواده اش نتوانست در جایگاه او قرار بگیرد، در نتیجه ویتوریو والتا رئیس شد. پس از جنگ جهانی دوم، از زمانیکه کارخانه بازسازی شد، تولید از سر گرفته شد. این کارخانه  طی چند سال یک مجموعه از اتومبیل های اقتصادی موفق مانند نوا ۵۰۰ (Nuova 500 ) و ۶۰۰ عرضه کرد. در طول یک دهه جادویی بین سال های ۱۹۵۹ تا ۱۹۶۹، تولید آن از ۴۲۵۰۰۰ اتومبیل به ۱۷۵۱۴۰۰ اتومبیل افزایش یافت.

خانواده آگنلی ریاست خود را با گیووانی آگنلی شماره دو که نوه موسس بود، از سر گرفت. گیووانی آگنلی در سال ۱۹۶۶ رئیس شد. او یک جوان عیاش بود که عاشق رانندگی با اتومبیل های مخصوص مسابقات بود. یک تصادف هولناک نگرش او در این خصوص را به طور ناگهانی تغییر داد.

در دهه ۱۹۷۰ فیات به دلیل اعتصاب و چند طراحی ناموفق ضربه خورد. بحران نفتی می توانست به آن کمک کند اما پیش از آن این شرکت مجموعه محصولات خود را در جهت اتومبیل های بزرگ و خارجی همجون فیات ۱۳۰ (FIAT130) و دینو با موتور فراری توسعه داده بود. علاوه بر این اعتبار شرکت به دلیل استفاده از استیل زنگ زده روسیه و مسائل مربوط به کنترل کیفی خدشه دار شد. نه تنها فروش شرکت آسیب دید، بلکه مجبور شد از ناحیه آمریکای شمالی نیز عقب نشینی کند.

فيات: فیات دینو (۱۹۶۶)
با این وجود، دیگر تولیدکنندگان ایتالیایی اتومبیل شرایط بدتری داشتند. فیات، لنسیا را در سال ۱۹۷۸ جذب کرد و کنترل کامل آلفا رومئو را در سال ۱۹۸۶ به عهده گرفت. زودتر از این در سال ۱۹۶۹ با انزو فراری بر سر به عهده گرفتن ۵۰% از سهامش به توافق رسید تا این امکان برای انزو فراهم شود تا بدون نگرانی در خصوص موضوع مالی، بر مسابقات اتومبیلرانی متمرکز شود. در سال ۱۹۹۳ دی توماسو ۵۰% از سهام ماسراتی را به فیات فروخت. سهام باقیمانده در سال ۱۹۹۷ هنگامی که فیات از فراری درخواست کرد تا ماسراتی را از طرف خودش بخرد و کنترل کند، حفظ شد.

در دهه ۱۹۸۰ مدیرعامل جدید سزار رومیتی با معرفی خط های تولید اتوماتیک و استاندارد کردن اجزا (موتورهای گرمایی و جایگاه های نوع چهار)، باعث رونق فیات شد. این رونق در مقام مؤثرترین تولیدکننده اتومبیل، باعث اعتبار این شرکت شد. فیات با کمک مدل های پاندا و یونو (که هر دو توسط گیورگتو گیگیارو طراحی شدند)  خیلی زود به دوران شکوفایی خود بازگشت.

در دهه ۱۹۹۰ فراز و نشیب هایی رخ داد. مدل آزمندانه تیپو و مدل های متفاوت تر آن، آنگونه که انتظار می رفت موفق نشد، از اینرو مدل های براوا/ براوو و مدل پالیو ”اتومبیل جهانی” برنده جایزه شدند. با این حال، مدل پونتو رکورد فروش در اروپا را شکست. جالبتر آنکه این مدل به دلیل انگیزه مدیرعامل پائولو کانتارلا دوباره مدل های نیکه یعنی بارچتا، کوپه و مولتیپلا را در هم شکست.

فيات: فیات پاندا (۱۹۸۰)
اما مدل های نیکه نتوانست فیات را حفظ کند. این امر برای مدیرعامل جدید شرکت سرجیو مارچیونه بسیار واضح بود که فیات به تنهایی قادر نخواهد بود در برابر شرکت های ژاپنی و کره ای دوام بیاورد. در سال ۲۰۰۰  فیات با ادغام شدن با جنرال موتور دنیا را متعجب کرد. این ادغام باعث می شد هزینه های تولید و مهندسی با شرکت اُپل تقسیم شود و پروژه هایی اشتراکی همچون گرند پونتو/ اُپل کورسا، کروما/ اُپل وکترا و دیگر مدل ها را راه اندازی کند. در همین زمان فیات به دلیل اینکه مدل های پونتو دو و استیلو به خوبی فروش نرفت، با مشکل مالی مواجه شد. ضرر کردن فیات در چهارسال پیاپی باعث شد تا جنرال موتور را وادار سازد زمام امور این شرکت را بر عهده بگیرد. البته جنرال موتور این مسئولیت را نپذیرفت، بلکه برای خاتمه دادن به این رابطه غرامت پرداخت. در سال ۲۰۰۵ فیات و جنرال موتور دوباره از هم مجزا شدند.

خیلی زود پس از این جدائی، فیات با گرندپونتو و مدل های جدید پاندا و ۵۰۰ دوباره به شکوفایی بازگشت. با این وجود، به مذاکره برای ادغام با دیگر شرکت ها ادامه داد و در نهایت در سال ۲۰۰۹ به کنترل زمام امور شرکت کرایسلر منجر شد.

تهیه و تنظیم: سایت صنعت www.sanat.me